Bir Kelebenk Masalı: Temmuz 2017

Doğal Doğumla İlgili Okunması Gereken Kitaplar

Hamileliğimin en güzel yanlarından birisi hormonların etkisiyle bir süreliğine sahip olduğum yüksek ve güzel enerjiydi; özellikle dördüncü ve sekizinci aylar arasında hem kendime hem de geleceğime dair kişisel gelişim anlamında çokça katkı sağladığımı düşünüyorum. Bu süreçte okuduğum kitapları Instagram’dan bol bol paylaşmıştım, hala kitaplar hakkında çokça soru geliyor o sebeple, blogda da detaylı olarak bir yazı dursun istedim.

Yazı inanılmaz uzun olunca bu yazıyı sadece “Doğal Doğum” konusuna ayırdım, daha sonraki yazılarımda; ebeveynliğe, uyku eğitimine, Montessori yaklaşımına dair kitaplardan bahsedeceğim. Haydi, başlayalım!

Doğmamış Çocuğun Gizli Yaşamı, Thomas Verny & John Kelly

Bu kitabı okumak için hamile olmanıza gerek yok aslında, ileride bir gün bebek sahibi olmak isteyen herkesin bu kitabı okumasını tavsiye ederim. Kitap ana rahmindeyken bebekle kurulan bağın önemini, hamilelik dönemi boyunca bebeğin hissettiklerini, duyularındaki değişimleri araştırmalarla destekleyerek anlatıyor. Kitabın en dikkat çekici bölümlerinden birisi ise insan bilincinin anne karnındayken oluştuğunu anlattığı kısımlar.

"Dört ya da beş aylık bir cenin ses ya da melodiye kesinlikle cevap verir. Vivaldi çalmaya başladığında en huzursuz bebeğin bile rahatladığı görülür. Beethoven çaldığında ise en sakin bebeğin bile tekmeleyip hareketlendiği görülür."

"Doğum sırasında anne tarafından salgılanan oksitosin yüzünden, doğumun çocuk üzerinde amnezi etkisi yaptığına inanılıyor." (Yani bu travmatik olgunun, bebek üzerindeki kalıcılığını engelliyor - muhteşem bir olay)

"İnsan beyni, rahimdeki insan beyni bile, sembol üreten bir yapıya sahip olduğu için, rahimdeki cenin kalp atışlarına metaforik bir anlam yükler. Bu ses ona sakinliği, güveni, ve sevgiyi ifade eder.
Bu birkaç sene önce yapılan eşsiz ve dahice bir çalışma ile ispatlandı. Tek yapılan, yeni doğmuş bebek bakım ünitesine, kalp atışı seslerinin kaydedildiği bir kaset yerleştirmekti.
Hemen hemen her yönden, kalp atışı dinletilen bebeklerden daha iyi sonuçlar alındı. Bu bebekler, daha çok yedi, daha çok kilo aldı, daha çok uyudu, daha iyi nefes aldı, daha az ağladı ve daha az hasta oldu."

Doğal Doğum, Dr. Gülnihal Bülbül

Kitapta adından da anlaşıldığı üzere doğal doğumun önemi ve bunu destekleyici öneriler anlatılıyor. Ayrıca kordonun geç kesilmesinin, anne-bebek erken temasının ve aktif doğum sürecinin önemi sıklıkla vurgulanıyor. İçerisindeki pozitif doğum hikayeleri de insana bir nebze olsun cesaret veriyor.

"Doğumu hayatın doğal bir parçası olarak algılayan toplumlarda, ev doğumu ve ebe yardımı daha belirgin olarak karşımıza çıkar. Doğumun yüksek riskli olduğu ve mutlaka tıbbi yardım gerektiği anlayışı ile yola çıkıldığında hastaneler daha güvenli bulunur ve çoğunlukla yüksek teknoloji kullanılarak gerçekleşir."

"Doğuma aktif katılan bir kadının bedeniyle ilişkisi daha güçlü ve etkilidir. Kendiliğinden içgüdüsel olarak yapılan eğilme, çömelme, dönme hareketleri kadının gücünü artırır, doğurma enerjisi açığa çıkar."

· Ina May'in Doğuma Hazırlık Rehberi, Ina May Gaskin

Dünya üzerindeki en ünlü doğal doğum destekleyicilerinden birisi olan ve şimdiye kadar 3500'den fazla doğuma destek olan Ebe Ina May Gaskin’in kitabı iki bölümden oluşuyor. Birinci bölümde 1971 yılından beri The Farm adını verdikleri ekolojik bir çiftlikteki doğum hikayeleri yer alırken, ikinci bölümde doğal doğum süreci ve hormonların gücü anlatılıyor. Ayrıca sık sık doğal doğumun kendi içerisindeki akışının ve eş desteğinin önemi vurgulanıyor.

Basımı biten ve çok zor bulunan kitabı arayanlar için müjde ise yayınevinden geldi; yeni baskı yolda!

“Rahim benzersiz bir organdır. Eğer erkeklerin böyle bir organı olsaydı onunla gururlanıp böbürlenirlerdi. O yüzden biz de böbürlenmeliyiz…”

"Doğum ağrısı herhangi bir yaralanmadan ya da hastalıktan kaynaklanan ağrıdan farklıdır. Yaralanmada hissedilen acının mesajı şudur: “Kaç ya da savaş” doğumdaki ağrınınsa tamamen farklı bir mesajı vardır, şöyle der: “Pelvik kaslarını gevşet. Bırak. Teslim ol. Savaşma.”

Ayrıca “HypnoBirthing-The Mongan Method”, Marie F. Mongan ve “Birthing from Within”, Pam England kitaplarını da okumanızı tavsiye ederim. HypnoBirthing "Farkında Doğum/Aktif Doğum" konusunda inanılmaz güzel bir kaynak, Birthing from Within ise doğal doğuma hazırlanma konusunda inanılmaz güzel uygulamalar anlatıyor (hayal etme, resmetme, vb. gibi.)

Okumayanlar için bir önceki yazım; "Emzirin Gitsin!" burada...

No yorum

, by kelebenkmasali

bebek bakımı

Emzirin Gitsin

Anne ve bebek arasındaki güvenli bağlanmanın sağlanmasındaki en önemli temellerden birisi emzirmek! Doğumdan sonra ne kadar hızlı anne ve bebek bir araya gelirse süreç o kadar kolay ilerliyor.

Benim de özellikle hamileyken rüyalarımda bir kaç kez emzirdiğimi gördüğümde bile muhteşem hissetmeme sebep olan bir olaydı bu. Emzirmek gerçekte de anne ve bebeğin birbirine alışması ve birbirini anlaması için en güzel anları yaratıyor. Ancak bu anlar kimi zaman bir kabusa dönüşebiliyor. Meme ucu yaraları, "sütün yetmemesi", meme reddi gibi durumlar emzirmeyi zorlaştırabiliyor. Ben de bu yazımda genel olarak okumalarımdan öğrendiklerimi ve deneyimlerimden bazılarını paylaşacağım.

Göğüs Değil Meme; Bir süre öncesine kadar herkesten sır gibi saklanan memeler bebeğin doğmasıyla birlikte ortaya fora saçılıyor. Aslında emzirene bıraksanız hep açık da kalsalar olur. Günde 10-15 defa falan aç-kapa aç-kapa sıkılıyor insan :) Bu sürecin ne kadar doğal olduğunu, emzirmenin sosyal alanda da desteklenmesi gerektiğini daha iyi anlıyor insan. Bebeğiniz acıkma krizi geçirirken fıldır fıldır emzirme odası aramak hiç de güzel bir olay değil, müslinleri altında emziren annelere biraz daha saygı!

Emzirmenin Mucizesi; doğum sonrası rahmin eski haline dönmesi için gerekli olan hormonların emzirme sırasında salgılandığını biliyor muydunuz? Düşününce doğanın döngüsü ne kadar mucizevi diyor insan; bebeğin sebep olduğu değişikliği yine bebek kendisi toparlıyor. Uzmanlara göre emziren annelerde kanama süresi daha kısa olduğu için kan değerlerinde düşüş, halsizlik, yorgunluk daha az oluyor.

İlk Temas Çok Önemli; Önceden hiç yapmadığınız bir şeyi ilk kez yaparken çok heyecanlanıyor insan. Bir hemşire geliyor "hadi" diyor "deneyelim" veriyor memeyi bebeğin ağzına. En güzeli de ilk kez denediğinizde "genellikle" bebeğin refleks olarak zaten bu işi biliyor olması! Bu eylemi öğrenen taraf daha çok siz oluyorsunuz. İlk 1 hafta boyunca meme ucu çatlaklarımdan ötürü emzirmek benim için hayallerimdekinin çok tersi bir duruma dönüşmüştü. İçimden "bunun böyle acılı olmaması, daha çok kutsal bir an olması gerekiyor" diyordum devamlı. Plastik uç önerilerine bebeğimle arama suni bir araç sokmamak adına kulak asmadım ama uzun süreli yaralarda bence kurtarıcı olabilir. 1 haftalık yaralardan sonra her şey yoluna girdi ve daha keyifli bir emzirme dönemine merhaba dedik.

Yaralar, yaralar; Tabii bebek minnoş, biz tecrübesiz, memeler hayatında böyle çekim gücü görmemiş :) Yaralar kaçınılmaz oluyor. Sabretmek, geçeceğini ummak, durumu doğru yönetebilmek çok önemli. Benim sizlere yaralar için bir kaç önerim şu şekilde;

Asiti alınmış zeytinyağı; Zeytinyağını kokusu çıkana kadar ısıtıyorsunuz, sonra soğumaya bırakıyorsunuz. Daha sonra da her emzirmeden sonra meme uçlarına sürüyorsunuz.
Lanolin Fort Krem, Mamilan; Lanolin içeren bu tarzdaki kremler; çatlak oluşumunu azaltmaktadır, uzmanlar bebeğe bir zararının olmadığını söyleseler de bence emzirme öncesi su ile silinmesi daha iyi olabilir.
Hava aldırmak; göğüs kalkanı da çözümlerden bir tanesi ama doğal olarak emzirdikten sonra biraz havalandırıp kurumasını sağlamak yaraların daha hızlı iyileşmesini sağlıyor.
Doğru pozisyonu bulmak; Aslında memeniz çok fazla acıyorsa bilin ki çok da doğru bir pozisyonda emzirmiyorsunuz bebeğinizi. Bu sebeple farklı pozisyonlar deneyin, bebeğin memenin etrafındaki koyu halkayı kavramasını sağlayın. Tabii ki de bebeğin sert değil yumuşak damağına gelecek şekilde emzirmek birazcık çaba istiyor.

Emzirme Pozisyonları bu yazıda ayrıntılı olarak doğru emzirme pozisyonlarını bulabilirsiniz.

Sütün az gelmesi; Az gelen süt yoktur, boşaltılamayan meme vardır demek istiyorum. Tam boşaltılamayan memeler; kendilerini doldurulmaya da layık görmüyorlar sanırım. Bu sebeple bebeğiniz uyuduğu anda sağım yapın hem memelerinizin rahatladığını göreceksiniz hem de memeleriniz yeniden süt üretmek için daha fazla çaba sarf edecekler. Devirdaim gibi düşünebilirsiniz.

Dereotu & Rezene & Hurma; Dereotu bu dönemde canım ciğerim her şeyim oldu, gerçekten de süt üretimine inanılmaz katkısı var. Rezene ise hem süte hem gaza iyi geliyor doğalından da alabilirsiniz ben Humana Still-Tea ve Lactamil Lohusa Çayı da kullanıyorum çok memnunum.

Hurma ise hem 36. hafta gebelik sonrasında rahmi güçlendirmek için yediğim hem de doğum sonrasında rahmin toparlanması için devam ettiğim yiyecek oldu. Lohusalık döneminde düşen tansiyonu ve kan değerlerini de dengelediği söyleniyor.

Emzirmek en başta kolay olmayan ancak bebek ve anne olarak öğrenildikten sonra çok keyifli süreç. Kafamızda oluşturulan 2 saatte 1, 3 saatte 1, 20 dakikadan çok, 20 dakikadan az gibi kalıpları bir kenara bırakın ilk 6 hafta özellikle ne olursa olun meme verin; emsin, emmesin, doysun, doymasın deneyin. Ve bol bol uyuyun (uzmanlara göre bol sıvı tüketimi ve uyku sütü en çok artıran iki etken). Sonuç olarak, vazgeçmeyin, depoları sık sık boşaltıp doldurun, ve EMZİRİN GİTSİN!

Bir Önceki Yazımı Okumak İçin: Doğum Hikayem

3 yorum

, by kelebenkmasali

Doğal Doğum

Pozitif Mi Bilemem Ama Bir Doğum Hikayesi

Hayatım boyunca plan yapmaya odaklı, her şeye önceden hazırlıklı olmaya dikkat eden bir insan oldum. Hamileliğim süresince de olacak her duruma bir şekilde hazırdım (Ya da öyle sandım). Tabii ki en önemli olayların başında da “Doğum” geliyor. Doğum bir dönemin geride kalıp, hayatın başka bir boyuta taşındığı muhteşem bir olay. Kendimi tüm hamileliğim boyunca hem bedenen hem de zihnen doğuma özellikle de normal doğuma hazırlamaya çalıştım. 12. haftamdan itibaren haftanın iki günü 38. Haftaya kadar pilatese gittim, 37. Haftama kadar çalıştım ve işte genel olarak hep aktif rol aldım, evde hiç yatmadım hatta son hafta evi toparladım, temizledim, her işimi kendim halletmeye çalıştım. Belki de şanslıydım hamileliğim boyunca tehlikeli bir durum yaşamadım böyle durumlar yaşayıp mecburen yatmak, dinlenmek zorunda olan kadınlar da var onların işi daha zor.

Son haftalara geldiğimizde daha çok konuştum kendimle, daha fazla düşündüm bebeğimi, daha çok dinlemeye çalıştım bedenimi sıcaklar ve merak artık biraz zorluyordu beni, gelsin istiyordum artık. İçimden de diyordum “Bekletme beni çok” gerçekten de öyle oldu, en çok tahmin ettiğim zamanlamada süreç başladı. Çiçek açılması, güneş doğma metaforları, nefes egzersizleri her şeyle hazırdım. Hayallerimdeki doğuma artık hazırdım tabii ki de hayat sürprizleriyle geliyordu.

3 Temmuz sabahı kalktım sabah rutinim olan hurmamdan ve cevizlerimden yedim, 10 adet squatımı da yaptıktan sonra içimde böyle bir heyecan hissi vardı. Tuvalete gidince fark ettim ki nişanım gelmiş. (Nişan rahmi tüm hamilelik boyunca dışarıdaki enfeksiyonlardan koruyan tıkaç gibi bir yapı.) Doktoruma ulaştım “Hastaneye gel bir bakmamız gerekiyor” dedi. Doktora gittik çok da acele etmeden, kontrolden sonra ne bir sancım ne de doğum yoluna girmiş bir bebek vardı. Siz şimdi gidin sonra haberleşiriz dedi ve Perşembe gününe randevumuzu alıp hastaneden ayrıldık. Eve gelince son kez bavulumu kontrol ettim, her şey tamamdı.

O akşam eşimle yürüyüşe gittik 2 km falan anca yürüyebildim artık yoruluyordum. Gece 11:30 gibi yattık ama benim içimde bir heyecan. Gece 12:30 gibi tuvalete gitmemle suyumun gelmesi bir oldu. Tabii ki de 2-3 defa daha bunu doğrulamak için tuvalete gitmem gerekti çünkü çişimi mi yapıyorum yoksa suyum mu geliyor bunu anlamak uzun sürdü. Bu sefer eşimi uyandırıp “Bavulumu alıp hastaneye gitmemiz gerekiyor” dedim. Eşimin “Hangi bavulu” sorusuyla uyanamadığını anladım ve “sanırım bu sefer gerçekten doğuruyorum” vurgulamasıyla cidden uyanmasını sağladım :)

Hastaneye 01:00 civarı vardığımızda yatışım yapıldı çok tatlı bir nöbetçi ebe muayenemi yaptı ve Nst’ye bağladı sonuç: “Sancım var, suyum geldi ama Masalişkosu çok yukarılarda” sonradan öğrendiğimize göre o gece Ebe doktora sürecin büyük ihtimal sezaryene döneceğini normal doğum için çok umutsuz olduğunu ama beklemekte yarar olduğunu haber vermiş. Gece 1:30 gibi başlayan sancı sürecinin ardından, gece 3 gibi yapılan kontrolde açılmam 1 cm olunca hayal kırıklığına uğradım. O kadar sancıya bence 7-8 cm falan olmalıydı :) Daha sonra saat 5 gibi kontrolde ebenin yüzünde güller açtı ve "Bir mucizeyi gerçekleştirdin bebek yola girmiş 4 cm açılman var" dedi. Saat 7 gibi 2 duş, bol yürüyüş ardından artık beni oyalama zamanlarının ardından epidural verdiler. Epidural benim için şu anlamda çok güzeldi, sancıları daha sakin, daha uyumlu karşılayabiliyordum. Allah epidurali bulandan razı olsun. Epiduralle birlikte açılmam da hızlandı.

Öğlen olmuştu artık ve saat 1 civarı açılmam tamamlanmıştı, artık genel tabirle ıkınma vakti ve doğumun son aşamasına varmıştık ancak tek bir sorun vardı Masal aşağıya yeterince inmemişti hatta kafası bir yerlere takılmıştı. Ben artık sayısını hatırlamadığım kadar “Ben sanırım bunu yapamayacağım, sezaryene alabilirsiniz beni” dememle ebe ve eşimin sakince beni iknaları hatta bazen sessiz kalmaları sürecin bu kadar sağlıklı yönetilmesine sebep oldu. Doktorumun da bir ziyaretinde umutsuzluğumu dile getirince "Gayet iyi gidiyorsun, yapıyorsun bile" demesiyle daha çok rahatladım.

Artık son dönemece girmiştik; ebenin önerileriyle tekrar yürüyüş, salınma, duş döngüsüne girdik; sancılarım daha aralıklı ancak daha güçlü olarak geliyorlardı. Bağırmadan karşılamak istiyordum her birini tabii ki de elimden geldiğince. Epiduralin etkisinin yavaş yavaş geçmesiyle ıkınma hissimin geri gelmesini bekliyordum çünkü bence ıkınma hissim yoktu. Kaç kere "ben bunu yapamayacağım" dedim hatırlamıyorum. Sabrediyordum, bağırmıyordum, tüm süreci atlatmaya çalışıyordum ama uzun sürüyordu çok uzun. Saat 4 civarı ebe “Bu kadar çektiğin acıya değecek kesik bile atmadan doğurtacağım seni” demesiyle biraz daha sakinleştim artık ıkınmayı az çok biliyordum ama işin kötüsü artık hiç enerjim kalmamıştı. Saat 17:00 civarı etrafımda hazırlıklar başlayınca artık doğumun ne kadar yakın olduğunu o zaman anladım çünkü doktorum da gelmişti son bir kez daha sadece çok güzel ıkınmam gerektiğini son aşamada olduğumuzu belirtti.

Gerçekten de öyle oldu başlıyoruz dediği andan itibaren sanırım 17:10’du bir kez büyük ıkınmada eşimin “Geldi Aşkım, geldi” denmesini hatırlıyorum ondan sonrası baygınlıkla yokluk arası bir şey doktorun son ıkınmaya ihtiyacım var demesi ve benim güçsüzlükten nefesimi bile alamamam sonra bir gayret nefes alıp ittirmem ve büyük bir boşluk hissi... Masal’ı göğsüme yatırmaları, kızımın ağlamasının anında susması. “Babam hoş geldin” diyen eşime dönüp bakması, “Hoş geldin annem çok güzelsin sen” diye ağlamam.

Ve işte burada göğsümde ilk temas sırasında... Kordonunu geç kesmeleri, yıkanmaması ve göğsüme direk yatırılması isteklerime doktorumun destek vermesi benim için büyük şanstı. Hormonlar ne güzel şey, o kadar acıya, o kadar uzun zamana rağmen, doğumun hemen ardından gelen o büyük güç. Daha kolay olsaydı daha güzel başedebilirdim ama yine de iyi ki yaşamışım diyorum.

Hamile arkadaşlarım için de doğumumda bende en çok işe yarayanlar;

Duş; oturarak kasıklarıma ve belime uygulanan ılık su, sancılarımı karşılamam da çok işe yaradı. Hem daha az ağrı hissettim hem çok rahatladım. Zaman zaman duşta uyuduğum bile oldu.

Pilates topu; pilates topunda zıplayarak hızlı nefesler verme yeniden odaklanmama ve zamanı biraz daha kontrolüme almama çok yaradı.

Yürüyüş; bol bol yürüdüm koridorlarda, sancılarda da nefes almak ve mola vermek için yanlara tutundum.

Sağa sola sallanmak; yürüyüşler sırasında ya da ayakta dururken gelen sancıları sağa sola sallanarak karşılamak zaman zaman çok işe yaradı bunu yatağa öne eğilerek yaptığımda da inanılmaz rahatladım.

Çömelmek; Bebeğin yola girmesi ve ilerlemesi için ebelerin önerdiği bir hareketti herhangi bir yerden güç alarak çömelme pozisyonuna geçip küçük küçük squatlar yapıyorsunuz.

En Önemlisi Eş Desteği;

Hamileliğimin son 2 ayına kadar planlarımıza göre eşim doğuma girmeyecekti, çok heyecanlı bir yapısı vardır, orada seni bunaltırım ya da doktorla kavga falan ederim demişti. Doğuma yaklaştıkça ve bu yolu birlikte yürüdükçe fikri değişti, sonuç olarak göbek bağını kesmesi dahil doğumun her anında yanımdaydı. Ve kendisi 18 saatlik doğum sürecinde hayatımda gördüğüm en sakin, en metanetli, en cesur kişi oldu. Ben de bu yaşananlar boyunca en önemli şeyin sabır olduğunu, benim 125 kez vazgeçmeme rağmen benden hiç ümidini kesmeyen birisinin yanımda olmasının mucizesini daha iyi anladım. Susmanın bile zaman zaman ne kadar güzel bir destek olduğunu fark ettim.

18 saat kimi zaman hiç bitmeyecek gibi şimdi düşününce bir hayal gibi ya da en garip rüya gibi çok karışık. Bu deneyimi yaşamamış olmayı hiç istemezdim. Doğumum pozitif bir doğum hikayesi mi bilemem ama kavuşunca gerçekten tüm o zorluklar unutuluyormuş. Darısı yaşamak isteyen herkesin başına.

Yorumlarda kendi doğum hikayenizi paylaşsanız ne kadar güzel olur. Bir sonraki emzirme süreçleriyle ilgili yazımda buluşmak üzere :)

1 yorum

, by kelebenkmasali

Pages

Bir Kelebenk Masalı

Doğal Doğumla İlgili Okunması Gereken Kitaplar

Emzirin Gitsin

Pozitif Mi Bilemem Ama Bir Doğum Hikayesi

Instagram

Blog Archive

recent posts

Labels